hypno-/ relatietherapie
Relationele of familiale problemen kunnen zo ‘groot’ voelen dat ze onoplosbaar lijken. Dat weet ik uit ervaring met mijn eigen relaties, als dochter, zus, echtgenote en moeder van drie volwassen kinderen en kleinkinderen, maar al te goed. Toch is het belangrijk je te realiseren dat er altijd lichtpuntjes zijn, als je ze maar ziet. In de behandeling zoek ik samen met jou naar inzichten die een ander licht doen schijnen op je relationele situaties.
Ik ben Nelleke de Heer (1969), deskundige op het gebied van relaties en familieverhoudingen. Nadat ik de beroepsopleidingen Hypno-/Psychotherapie en Relatietherapie heb afgerond, heb ik me verder gespecialiseerd in Inner Child-therapie. In mijn werk bundel ik verschillende inzichten tot een praktische behandeling, afgestemd op jouw specifieke behoeftes en omstandigheden. De behandeling die ik aanbied is voor iedereen geschikt. Door inzicht te krijgen in al je relaties ziet de wereld er heel anders uit. Jij bent het centrum van jouw universum.
Ik besef nu dat ik zelf de Schepper ben, volledig verantwoordelijk voor mijn eigen geluk en ongeluk. Vanuit dit weten kan ik onvoorwaardelijk liefhebben.
Verbonden met je innerlijke kind
In onze liefdesrelaties kiezen we vaak onbewust voor een partner die een afspiegeling is van een van onze ouders. We verwachten daarmee, ook onbewust, dat hij of zij aan dezelfde verwachtingen voldoet. We proberen onze partner te sturen om aan die verwachtingen te doen. Vaak gaat dit zo ver, dat we onze hele leefomgeving naar onze hand willen zetten. Maar aan irreële verwachtingen kan niemand voldoen, dus ook je partner niet.
De macht en dwang die we vanuit onze onvervulde verwachtingen uitoefenen op onze omgeving is onbewust en vals. De verstikkende patronen die je leven in een bepaalde richting sturen, komen voort uit het niet verbonden zijn met jezelf, je innerlijk kind. Het doorzien van deze patronen geeft je ruimte en vrijheid in het leven. Het leven overkomt je niet meer; jij bent degene die je eigen leven vormgeeft. Met meer liefde voor anderen, maar vooral ook voor jezelf.
Van generatie op generatie
Verstikkende patronen zijn vaak het resultaat van overtuigingen die van generatie op generatie zijn overgedragen. Ze ‘voelen’ als die van jou, maar zijn niet zelden het product van onopgelost zeer van de mensen die in de familielijn vóór je kwamen. Ik kan daar als geen ander over meepraten.
Mijn beide overgrootmoeders zijn 96 jaar oud geworden. Als kind was ik dus in de gelukkige omstandigheid dat ik opgroeide in aanwezigheid van twee grootmoeders én hun moeders. Maar de collectieve overtuigingen over vrouwen en macht in het onbewuste van mijn (groot)moeder(s) manifesteerden zich in mijn beginnende volwassenheid. Daarmee probeerde mijn moeder mij als oudste dochter te vormen; voor mijn jongere zusje golden heel andere normen.
Ik kon het niet helpen dat ik werd beïnvloed door mijn moeders onopgeloste problemen die werden veroorzaakt door de onbewuste familiepatronen. Daardoor werd ik blootgesteld aan verwarrende en tegenstrijdige boodschappen:
- Altijd de oudste en de wijste zijn
- Dingen kunnen maar beter worden opgekropt
- Altijd blijven glimlachen en dingen ontkennen
- Doen alsof alles in orde is
- Medicijnen slikken
- Dingen rationaliseren of projecteren
- Het vooral anderen naar de zin maken, eigen bedankt, behoeften weg stoppen.
- Vluchten in verslaving
Toen ik als onwetende tiener ongepland maar zeer gewenst zwanger raakte, vervulde dit direct een enorme leegte van binnen. De man met wie ik mijn gezinnetje stichtte leek al die eigenschappen die ik (toen nog onbewust) gemist had bij mijn moeder, ‘ogenschijnlijk’ te vervullen. Hij zette mij op een voetstuk en ik voelde me vervuld. Tot we de eerste serieuze problemen kregen en ik me gevangen voelde in de gouden kooi ons huwelijk, is mijn zoektocht begonnen.
De pijn van het ‘gemis’
Ik voelde me volledig gefrustreerd en afhankelijk en had niets anders tot mijn beschikking dan al mijn pijn en gemis te projecteren op mijn geliefde. Daar waar hij mij eerst leek te vervullen, liet hij mij nu alleen met mijn gemis. Ik had destijds met al mijn eigenwijsheid nog geen idee van mijn eigen schaduw en drakenenergie.
De pijn van het gemis zorgde in mijn geval voor enorme woede en wraakgevoelens over het feit dat ik niet kreeg waar ik zo naar verlangde. Nu weet ik dat het de destructieve woede betrof van mijn innerlijk kind op de moeder die ik zo had gemist. Een van mijn wraakacties na een ruzie was dat ik mijn mans achternaam Kooij aan de wilgen heb gehangen. ‘Zo heet m’n schoonmoeder,’ dacht ik, en zij was in mijn ogen de veroorzaker van alle ellende. Ik nam mijn eigen familienaam weer aan als een statement naar hem toe.
Nu, ruim 30 jaar later, realiseer ik me de symboliek van deze beweging; in die kooi (Kooij) van het huwelijk voelde ik me gevangen, zonder enige vorm van autonomie. Ik besef nu dat ik zelf de Schepper ben (De Heer mijn meisjesnaam), volledig verantwoordelijk voor mijn eigen geluk en ongeluk. Vanuit dit weten kan ik onvoorwaardelijk liefhebben.
Blijkbaar is het van levensbelang om trouw te zijn aan je eigen intuïtie – het ‘Zelf’. Dit gevecht heeft uiteindelijk geleid tot de hypno-/relatietherapeut die ik nu ben. Ik realiseer me als geen ander: partnerschap is geen sprookje maar wel de weg naar heelheid.